Een zachte handdoek als nieuwjaarswens

Een rare wens? Misschien…… ik zal het toelichten.

Mijn oma was de liefste oma. Altijd vrolijk, altijd lief voor iedereen en speciaal voor mij, haar oudste kleindochter. Ze kon verwennen zoals alleen oma’s dat kunnen doen. Ze was een jonge oma (42 jaar) en ik logeerde vaak bij haar. Dan gingen we wandelen in het park, de eendjes voeren en iets lekkers bij de bakker halen. Ze kon heerlijk lachen, dan schommelde het ceintuurtje van haar jurk boven haar buik vrolijk met haar lach mee. ’s Avonds las ze voor het slapen gaan verhaaltjes voor en ’s ochtends werd ik wakker met een lachende oma boven mijn bed en een beschuitje met suiker. Met mijn liefde voor beschuitjes, chocolade, breien en thee eer ik nog steeds mijn oma. En er was nog iets bijzonder bij mijn oma. Als ik uit bed kwam, ging ze me wassen en aankleden. Er was nog geen badkamer, nog geen douche. Dat wassen deed ze terwijl ik zat op het aanrecht met mijn voeten in de gootsteen. Mijn oma zeepte me in en droogde me af. Wat daar bijzonder aan was: ze had zulke zachte handdoeken en wreef me daarmee teder en liefdevol droog. Een groot verschil met het afdrogen van mijn moeder. De handdoeken waren niet zacht en mijn moeder droogde, lekker praktisch, stevig af. Die herinnering heeft zich in me vastgezet: de superzachte handdoeken van mijn oma!

Een tijdje geleden ruimde ik wat washandjes op en merkte dat één daarvan best wel ‘gaar’ was. Ik stond ermee in mijn hand en twijfelde om het weg te gooien. Door het voelen van de stof, plopte de herinnering aan mijn oma’s handdoeken op. En ik realiseerde me dat die helemaal niet zacht waren, dat het oude ’gare’ handdoeken waren. Maar door haar zachte en liefdevolle aanrakingen en aandacht heb ik decennia lang genoten van een warme herinnering. Niet door een luxe handdoek maar door de liefdevolle en oprechte aandacht van mijn oma.

Dat is wat ik je gun: een jaar vol liefdevolle en oprechte aandacht voor jezelf en anderen.

Als de zachte handdoek van mijn oma.

Karin.